bir nesne olsaydı, kuşkusuz ki yular ipi olurdu.
-
(bkz: yular)
gezginler atlarıyla mola verdikleri sırada, eğer ortada atları bağlayacak ağaç vs. yoksa; atlarının çenesinden sarkan yular ipini, o atın kendi ayağına bağlarlarmış. bu sayede at en fazla birkaç metrekarelik alanda otlanır, kafasını kaldıramaz, hızlanamaz, dolayısıyla da fazla uzaklaşamazmış.
gönül bağı; her ne kadar tatlı da olsa, insanın bilerek yapmadığı ama yine de kendi kendine vurduğu bir prangadır. otlanmayı özgürlüğe yeğlememizi ve harekete geçmek yerine yerimizde saymamızı sağlar. zira o bağın büyük bir bölümü sendedir, ancak bağın ucu kimdeyse akıbetini o belirler..
"uslan artık deli gönül.
bak gelip geçiyor ömür.
uslan artık deli divane gönül.."
not:
(#2313804)